Όταν η Παραγωγή του Ψωμιού γίνεται Διαλογιστική Διαδικασία
Κάθε φορά που ο Γιώργος Τασούλας, δημιουργός του Bobota-The Sourdough Project, φουρνίζει προζυμένιο ψωμί, ρίχνει άγκυρα στο εδώ και το τώρα. Το φυσικό προζύμι και η μακρά ωρίμανση, η παλαιότερη μέθοδος παραγωγής ψωμιού, θέλει πάνω απ’ όλα σεβασμό στο χρόνο, αγάπη και υπομονή. Όπως μας λέει “στις δραστηριότητες που μας αρέσουν πολύ, πάντα κρύβεται μια διαλογιστική πρακτική”, κι έτσι στην παραγωγή του ψωμιού μπαίνεις σε δημιουργική ροή για να γίνει η ζύμωση φυσικά, παίρνοντας το χρόνο της.
Ανήσυχο πνεύμα, δημιουργικός, με μια εσωτερική ηρεμία κι ένα χαμόγελο, ήταν ο Γιώργος που γνώρισα σε μια ομάδα mindfulness πριν από καιρό. Κάθε βδομάδα είχε να δώσει και να πάρει, να προχωρήσει και τελικά να μη διστάσει να κάνει νέες επιλογές, αλλάζοντας τη ζωή του προς το καλύτερο, και προσφέροντας σε μας μια μοναδική εμπειρία.
Γιώργο, όταν σε γνώρισα, πριν από 2 χρόνια περίπου, ήσουν σε μια φάση της ζωής σου που προσπαθούσες να ξαναβρείς τους ρυθμούς σου μετά από μια πολύ αυστηρή περίοδο καραντίνας λόγω της πανδημίας. Τι άλλαξε από τότε;
Ευτυχώς πολλά. Όντας ένα άτομο με χρόνιο νόσημα, η περίοδος του Covid ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Δυσκολεύτηκα ομολογώ να ξαναβρώ τους φυσιολογικούς ρυθμούς στη ζωή μου, όμως με τη στήριξη της οικογένειάς μου, αρκετή προσωπική δουλειά και υπομονή, νομίζω ότι όλα είναι καλύτερα τώρα. Κάπου εκεί συναντήθηκαν και οι δικοί μας δρόμοι. Με τους online διαλογισμούς μας και την διδαχή σου στα μονοπάτια του mindfulness, έβαλες κι εσύ το λιθαράκι σου.
Εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και τώρα sourdough baker. Πώς έγινε αυτή η μετάβαση;
Να κι ένα καλό που άφησε η καραντίνα. Πάντα ζύμωνα ψωμιά. Το ηπειρώτικο γονίδιο βλέπεις. Κάποια στιγμή πέρασα και στο φυσικό προζύμι και την αργή ωρίμανση, αλλά το έκανα για μένα και τις διατροφικές μου αναζητήσεις. Μέσα στην καραντίνα αυτό όμως «αυτονομήθηκε» και χάραξε την δική του πορεία. Στην αρχή ατέλειωτη πειραματισμοί για να γεμίζω δημιουργικά το χρόνο μου, ειδικά από τη δεύτερη καραντίνα που άρχισα να μην περνάω καλά. Μετά όμως έγινε αφορμή για να συναντιέμαι με φίλους και γνωστούς. Τους έφτιαχνα προζυμένια ψωμιά, φίλεμα, και στέλναμε τα sms μας και βρισκόμασταν. Τα λέγαμε, τρώγαμε το ψωμί και ξαναγυρνάγαμε στην καραντίνα μας. Είχα φτιάξει και ένα hashtag (#sharing_is_caring) για τις φωτογραφίες που ανεβάζαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλο αυτό μετεξελίχθηκε σε μια κοινότητα. Οι φίλοι μου μίλησαν για τα ψωμιά μου στους φίλους τους κι έτσι γεννήθηκε η Bobota-The Sourdough Project.
Διάβασα σε προηγούμενη συνέντευξή σου ότι για σένα η διαδικασία της παραγωγής του ψωμιού είναι "διαλογισμός'. Τι εννοείς;
Το προζύμι και η μακρά ωρίμανση έχουν τη δική τους διαδικασία, που χρειάζεται να ακολουθήσεις πιστά κάθε φορά για να έχεις το αποτέλεσμα που θα σ’ ευχαριστήσει. Έχει βήματα και χρόνους που πρέπει να τηρήσεις. Θέλει υπομονή και αγάπη για να δώσεις την ευκαιρία στο αλεύρι να απελευθερώσει τα θρεπτικά συστατικά του και να το μετατρέψεις σε μια θρεπτική τροφή. Όλο αυτό το τελετουργικό είναι μια πολύ σοβαρή άγκυρα στο εδώ και τώρα. Το μυαλό αδειάζει, οι σκέψεις σταματούν. Προσηλώνεσαι και μπαίνεις σε Flow. Είσαι εσύ και οι ζύμες σου, και σιγά σιγά τις μεταμορφώνεις σε ψωμί. Θεωρώ ότι στις δραστηριότητες που μας αρέσουν πολύ πάντα κρύβεται μια διαλογιστική πρακτική.
Τι έμαθες από αυτή την αλλαγή που επέλεξες, τόσο στο επάγγελμα, όσο και στον τρόπο ζωής σου;
Τα προζυμένια ψωμιά μου επαναπροσδιόρισαν τη σχέση μου με το χρόνο. Μου άλλαξαν τη νοοτροπία για την αξία της ετοιμασίας της τροφής. Είναι μια συνεχής εξάσκηση υπομονής και σεβασμού στις διαδικασίες. Και σίγουρα, μαζί με μένα και πολλοί φίλοι που είναι fun των προζυμένιων ψωμιών μου, έχουμε κάθε μέρα μια πραγματικά αληθινή τροφή στο τραπέζι μας.
Αυτά τα υπέροχα ψωμιά, και όχι μόνο, πώς μπορεί κανείς να τα απολαύσει;
Το όλο εγχείρημα είναι διαδικτυακό. Μέσω των social media ανακοινώνω το μενού της εβδομάδας και μέχρι την Τετάρτη, όποιος θέλει, μου στέλνει μήνυμα. Από την Τετάρτη ξεκινάει και η προετοιμασία: ταΐζω τα προζύμια μου. Την Πέμπτη ζυμώνω και τ’ αφήνω να ωριμάσουν. Την Παρασκευή τα ψήνω, και 13:00 με 19:00 κάνω το delivery.
Μια τέτοια Παρασκευή ήταν που έφτασε στην πόρτα μου αυτή η υπέροχη εμπειρία: ξεκινώντας από τη συσκευασία και φτάνοντας στα αφράτα καρβέλια (κλασικό, ολικής, και χαρούπι με φουντούκια και αποξηραμένα βερίκοκα) μαζί με κάτι μοναδικά cookies σοκολάτας!
Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο από τη χαρακτηριστική μυρωδιά και την γεύση του προζυμένιου ψωμιού. Και δεν είναι μόνο η παρασκευή του που είναι διαλογιστική, αλλά οφείλουμε να είναι και η απόλαυσή του: Να μείνεις για λίγο να το δεις, να το μυρίσεις, να το κρατάς και να νιώθεις ότι είναι το αποτέλεσμα μιας τελετουργίας, και να το συνοδεύεις με ό,τι έχεις και τραβά η καρδιά σου απολαμβάνοντας την κάθε μπουκιά!