Ποίημα: Ο Ξενώνας

Αυτό το ποίημα πρέπει να έχει διαβαστεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σε τάξεις mindfulness ή σε retreats, σε όλο τον κόσμο. Είναι από τα αγαπημένα μου, και με κάποιο τρόπο περικλείει την δική μου εμπειρία με το mindfulness. Μιλάει για τη ζωή και για εμάς τους ίδιους έτσι όπως γευόμαστε καθημερινά τις εμπειρίες που μας προσφέρει.

Ο Ξενώνας

JELALUDDIN RUMI (ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ)

Έτσι όπως είναι ο άνθρωπος, μοιάζει με έναν ξενώνα. 

Κάθε πρωί και μία νέα άφιξη.

Μια χαρά, μια θλίψη, μια κακία,
και πότε πότε έρχεται η επίγνωση
σαν απρόσμενος επισκέπτης.

Καλωσόρισε και φιλοξένησε όποιον κι αν έρθει!
Ακόμα κι αν είναι ένα πλήθος από στενοχώριες,
που βίαια περνούν από τον ξενώνα σου
και σου παίρνουν τα έπιπλα,
ακόμα και τότε, δείξε ότι εκτιμάς κάθε σου επισκέπτη.
Μπορεί να σου αδειάζει το χώρο
για μια καινούργια ευχαρίστηση.

Τις σκοτεινές σκέψεις, τη ντροπή και την κακία
Συνάντησέ τις στην πόρτα με χαμόγελο, και προσκάλεσέ τες να περάσουν.

Να είσαι ευγνώμων για ό,τι κι αν έρθει
γιατί καθετί έχει σταλεί
από μακριά, για να σε καθοδηγήσει.